Η πορεία της Κόριας από το 2011 μέχρι και σήμερα
Το πολυσύμπαν ονομάζεται Κόρια.
Η Κόρια (ενίοτε αναφέρεται και ως Κοσμοσύρια) είναι άθροισμα τριών στοιχείων: Δύο απομονωμένα σύμπαντα (Νιμησία και Άρρηα Γη) κι ένα υποσύνολο με όλα τα παράλληλα/συνδεδεμένα σύμπαντα (Πανεία).
Στο κέντρο της Κόριας βρίσκεται ένα σημείο που ονομάζεται ‘Ο Κόμβος’ με τον οποίο συνδέονται όλα τα σύμπαντα, είτε ανοιχτά είτε απομονωμένα. Ο Κόμβος είναι ένα μέρος περισσότερο θεωρητικό παρά φυσικό, στο οποίο όμως μπορεί να υπάρξει πρόσβαση και με φυσικά μέσα.
Η σειρά Άρρηα Γη αφηγείται το ατσάλι και το αίμα της άρρηας φυλής.
Πρωτίστως, στοχεύει στην περιγραφή ενός σύμπαντος μέσα στο οποίο η σχηματισμένη κοινωνία υφίσταται αποκλειστικά από θηλυκά πλάσματα. Ακόμη, σκοπεύει να διαδώσει -στο δικό μας σύμπαν- το μήνυμα σχηματισμού μιας κοινωνίας όπου το αρσενικό δεν χρειάζεται.
Ιστορίες από την Άρρηα Γη:
Η Πανεία είναι το τμήμα της Κόριας το οποίο περιέχει όλα τα σύμπαντα που δεν είναι απομωνομένα.
Το δικό μας σύμπαν, το πραγματικό, είναι μέρος της Πανείας. Η μέχρι στιγμής επικρατούσα θεωρία είναι πως η επικοινωνία του δικού μας σύμπαντος με κάποια άλλα γίνεται με λευκές τρύπες, η φύση των οποίων δεν έχει ακόμη καθοριστεί.
Ιστορίες από την Πανεία:
Ο πρώτος κόσμος που δημιούργησα ήταν η Νιμησία. Το ύφος γραφής της Νιμησίας ήταν ουσιαστικά -και αναπόφευκτα- κακή αντιγραφή από το ύφος γραφής του John R. R. Tolkien. Είχα μόλις τελειώσει την ανάγνωση του Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών και αμέσως μετά άρχισα να γράφω. Έτσι, ό,τι πιο κοντινό είχα σε παράδειγμα συγγραφής ήταν εκείνος.
Στο σύμπαν της Νιμησίας υπάρχει μόνο ένας πλανήτης, η Νίμηδα. Ένας πλανήτης που περιστρέφεται ολομόναχος μέσα σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Όλη η υπόλοιπη Νιμησία είναι γεμάτη με ενδυρέλλια, φωτεινά σώματα που στο δικό μας σύμπαν θα τα αποκαλούσαμε αστέρια.
Η ιστορία της Νίμηδας και γενικά ολόκληρης της Νιμησίας έχει πάρα πολύ συγκεκριμένη αρχή και τέλος και ξεκίνησε να γράφεται το 2002 για μία πάρα πολύ συγκεκριμένη αιτία. Μέχρι στιγμής έχουν γραφτεί τα πρώτα 12 κεφάλαια όπως επίσης και το τελευταίο κεφάλαιο και υπάρχουν πολλές σημειώσεις για τα ενδιάμεσα.
Ιστορίες από τη Νιμησία:
Τί στο καλό είναι η Κόρια;
Ανέκαθεν έψαχνα ένα τρόπο για να αρχειοθετήσω τις ιστορίες μου με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να αναγνωστούν από άλλα άτομα και να σχολιασθούν από οποιονδήποτε. Για κάποιον άγνωστο λόγο, δεν είχα λάβει σοβαρά υπ’ όψιν τη δυνατότητα που παρέχει ένα blog. Μέχρι που, χθες βράδυ, μου ήρθε!
Η Κόρια είναι η ιστοσελίδα όπου θα βρίσκονται μερικές από τις σύντομες ιστορίες που γράφω και ίσως κάποια αποσπάσματα από τα βιβλία μου. Το έκανα να φαίνεται εντυπωσιακό, ε; Τα ‘βιβλία’ μου! Μόνο ένα βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση σε σχέση με τα υπόλοιπα κι αυτό είναι σχεδόν στη μέση!
Αν ήρθατε εν γνώση σας στην Κόρια, τότε καλώς ορίσατε!
Αν μπήκατε κατά λάθος, τότε καλή συνέχεια σε οτιδήποτε κάνατε πριν :Ρ
Η συγκεκριμένη ιστορία ήταν η συμμετοχή μου στον τελευταίο διαγωνισμό του περιοδικού ‘Συμπαντικές Διαδρομές’. Μπορεί να μη κέρδισα, αλλά μου αρκεί το ότι τη δεχθήκανε! Η παρούσα έκδοσή της είναι η πρώτη μορφή της ιστορίας.
Πρόκειται για τη δεύτερη μορφή της ιστορίας. Σκέφτηκα να βάλω στοιχεία ρομαντισμού και συναισθηματισμού για να πλησιάζει περισσότερο αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως ‘πραγματικό κόσμο’, από ότι η πρώτη μορφή της ιστορίας.
Γνωρίζετε την έννοια του όρου fan ficiton; Πρόκειται για ιστορίες, ή άλλου είδους συγγραφής, που αφορά έτοιμους κόσμους φαντασίας. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι fan fiction ιστορίες δεν έχουν πνευματικά δικαιώματα, διότι χρησιμοποιούν στοιχεία από franchises που ήδη έχουν κατοχυρωθεί. Έτσι, υπάρχει fan fiction για Star Wars, Star Trek, Warcraft, Diablo, γραμμένα όλα από οπαδούς των κόσμων αυτών.
Το δικό μου αφορά τον κόσμο του Command & Conquer και, συγκεκριμένα, το Τιβεριανό σύμπαν του κόσμου αυτού. Δεν έχω πνευματικά δικαιώματα στη συγκεκριμένη ιστορία. Όλα τα στοιχεία που αναφέρονται είναι πνευματική ιδιοκτησία της Electronic Arts.
Η ιστορία περιέχει όρους και ονόματα που ίσως δε βγάζουν νόημα ούτε καν γραμματικά, αλλά πρόκειται για άμεσες μεταφράσεις και μεταφορές των ονομάτων του κόσμου του Command & Conquer. Οι οπαδοί του κόσμου θα καταλάβουν ακριβώς περί τίνος πρόκειται.
Ανέβηκε η ιστορία Μαριάννα και μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Μπορείτε επίσης να τη βρείτε και στο Lesbian.gr, όπου είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά το 2007.
Λίγα δικά μου λόγια σχετικά με την ιστορία:
Κοντά στη γειτονιά μου υπάρχει ένα εγκαταλελειμένο σπίτι με σπασμένα τζάμια, σάπια ξύλα και γκρεμισμένους τοίχους. Το κλασσικό παλιό σπίτι που υπάρχει στις ταινίες τρόμου, μπαίνουν μέσα τέσσερις και βγαίνει μόνο ένας. Δίπλα στο σπίτι βρίσκεται μια παλιά παιδική χαρά. Νομίζω πως ήταν ήδη παλιά όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο εκεί δίπλα.
Κάθε φορά που περνάω από εκείνο το δρόμο, παρατηρώ το σπίτι. Κάθε, μα κάθε φορά. Και, κάφε μία φορα, με τρομάζει! Περιμένω να δω ένα μυστήριο πρόσωπο μέσα στο σκοτάδι των παραθύρων ή ένα αχνό, αδύναμο παράδοξο φως που δε θα έπρεπε κανονικά να υπάρχει εκεί μέσα. Μπορεί μέχρι τώρα να μην έγινε τίποτα από αυτά, αλλά η αίσθηση που αναδύεται από το σπίτι μοιάζει με την ενόχληση που υπάρχει στο μυαλό καθώς τελειώνει ο πρόλογος μιας ιστορίας τρόμου.
Αυτή είναι η ατμόσφαιρα που έδωσε έμπνευση για τη ‘Μαριάννα’. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στην παιδική χαρά που ανέφερα, αρκετά μετά τα μεσάνυχτα. Το προσχέδιο ήταν διαφορετικό από το τελικό αποτέλεσμα, καθώς η μυστήρια ατμόσφαιρα του τοπίου θα ήταν το επίκεντρο της ιστορίας. Τελικά, προέκυψε κάτι διαφορετικό. Συμβαίνουν συχνά τέτοιου είδους αλλαγές στις ιστορίες. Στην πραγματικότητα, έτσι διαμορφώνονται οι ιστορίες στην τελική μορφή τους!
Πώς, λοιπόν, από μία πηγή μυστηρίου και τρόμου προέκυψε μία τέτοια ιστορία; Θα το περιγράψω εν συντομία: Όπως και άλλα σημαντικά πράγματα, έτσι κι η Φαντασία δεν ελέγχεται, δεν προσαρμόζεται και δεν υποτάσσεται.
Η ιστορία ‘Ο Θάνατος Και Ο Δαίμονας Του Ίνγκριμ’ ανήκει στο σύμπαν της Νιμησίας. Πρόκειται για ένα, μεσαιωνικού τύπου, κόσμο που ξεκίνησα να γράφω το 2002 και ήταν ο πρώτος που δημιούργησα. Πολλά τμήματα των ιστοριών μου τα γράφω κατά τη διάρκεια συναισθηματικών κρίσεων. Έτσι έγινε και με το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ιστορίας. Θα ήθελα να την προλογίσω περισσότερο, αλλά δε θέλω να επηρρεάσω την ατμόσφαιρα που μπορεί να δημιουργηθεί στην καρδιά σας. Δεν έχω δικαίωμα να σας πω πώς να νιώσετε.
Σε μερικές ιστορίες, η ουσία είναι περισσότερο το ίδιο το μυστήριο και λιγότερο η περιγραφή των συμφραζομένων του. Οι φράσεις που βγάζουν νόημα για το συγγραφεά αλλά όχι για τον αναγνώστη. Τα άγραφα τμήματα που ολοκληρώνουν την ιστορία.
Ο Σκοτεινός Γαλαξίας ανήκει στο είδος Επιστημονικής Φαντασίας - Τρόμου και είναι ο τέταρτος στη σειρά κόσμος που δημιούργησα. Η πρώτη έμπνευση για τον κόσμο αυτό ήρθε το 2007 και, από τότε μέχρι σήμερα, το πρώτο βιβλίο του Σκοτεινού Γαλαξία έχει ολοκληρωθεί σε ποσοστό μεγαλύτερο απο 50%. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο, το οποίο είναι μέρος μιας διλογίας.
Ο δεύτερος κόσμος που έφτιαξα είναι η Σάμνα Σάνυα. Ξεκίνησε ως μια απλή, σύντομη παιδική ιστορία για τον αδερφό μου, αλλά κατέληξε να έχει μια σκοτεινή προϊστορία.
Η σύλληψη της παρούσας ιστορίας δεν οφείλεται σε εμένα, αλλά στο όνειρο κάποιας κοπέλας. Μου αφηγήθηκε αυτό που είδε και ήταν ανέλπιστο το πόσα βασικά στοιχεία περιέγραψε και πόσο καλά δομημένα ήταν μεταξύ τους.
Εκείνη έθεσε το μυστήριο κι εγώ έγραψα την εξήγησή του.
Στην αρχική μου εξήγηση η ιστορία δε λάμβανε χώρα στον κόσμο της Σάμνας. Καθώς έγραφα, όμως, αντιλήφθηκα ότι θα ταίριαζε ένας τέτοιος συνδυασμός κι έτσι αποφάσισα να την εντάξω σε αυτόν τον κόσμο.
Την άνοιξη του 2001 ξεκίνησα να γράφω. Η αφορμή ήταν τα βιβλία του Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών. Από τότε, στα 10 χρόνια που πέρασαν, έχω φτιάξει πέντε διαφορετικά σύμπαντα και έχω γράψει μερικές σύντομες ιστορίες. Κάποιες από τις σύντομες ιστορίες ανήκουν σε κάποια από αυτά τα σύμπαντα, αλλά μερικές είναι ανεξάρτητες.
Σε κάθε κόσμο που δημιουργούσα και ανέπτυσσα, άλλαζα το ύφος γραφής μου.
Στον πρώτο κόσμο, (Νιμησία) που τον ξεκίνησα όταν ήμουν ακόμα 17 περίπου χρονών, το ύφος γραφής ήταν ουσιαστικά αντιγραφή από το ύφος γραφής του John Tolkien. Η επιρροή του επάνω μου ήταν πολύ έντονη και είχα μόλις ξεκινήσει να γράφω. Έτσι, ό,τι πιο κοντινό είχα σε συγγραφή ήταν εκείνος. Παρόλο που τα βασικά στοιχεία του πρώτου μου κόσμου δεν είναι αντιγραφή από τίποτα (ευτυχώς!), το ύφος γραφής είναι καθαρός Tolkien.
Μερικά χρόνια αργότερα, αποφάσισα να ξεκινήσω μια σύντομη παιδική ιστορία για τον αδερφό μου. Αυτό που τελικά συνέβη ήταν να προκύψει ένα νέο σύμπαν (Σάμνα Σάνυα), μεσαιωνικό όπως το πρώτο, αλλά με αρκετά στοιχεία τρόμου, ειδικά στην προϊστορία του. Εκεί, άλλαξα το ύφος γραφής μου και άρχισα να διαμορφώνω, χωρίς να το καταλαβαίνω απόλυτα, το δικό μου ύφος γραφής σιγά-σιγά. Παρατηρούσα την πορεία της ιστορίας, την πορεία της προϊστορίας και κάτι μου άρεσε, κάτι αόριστο που δεν ήξερα τί στο καλό ήταν. Λίγο αργότερα κατάλαβα πως ήταν ο τρόπος με τον οποίο έγραφα.
Ο τρίτος κόσμος (Σκοτεινός Γαλαξίας) δημιουργήθηκε χάρη σε ένα τραγούδι. Για την ακρίβεια, χάρη στο συναίσθημα που μου δώσανε τα τελευταία δευτερόλεπτα ενός τραγουδιού! Κι εκείνος ξεκίνησε ως σύντομη ιστορία, αλλά κατά τη συνηθισμένη μου πλέον μέθοδο, εξελίχθηκε σε ολόκληρο σύμπαν. Ο τρίτος κόσμος ξεκίνησε καθαρά ως ιστορία Τρόμου. Μόλις τελείωσα με την αυθόρμητη δημιουργία του (θα εξηγήσω άλλη φορά τί εννοώ με τον όρο ‘αυθόρμητη δημιουργία’), άρχισα να σκέφτομαι και να ετοιμάζω τα βασικά στοιχεία του κόσμου αυτού. Και, χάρη στην αγάπη μου για την τεχνολογία και το διάστημα, ενέταξα τελικά τον τρίτο κόσμο στην κατηγορία Επιστημονικής Φαντασίας – Τρόμου.
Από την αρχή της δημιουργίας του, ο Σκοτεινός Γαλαξίας είχε κάτι που με ανακούφιζε και μου έδινε κίνητρο για να συνεχίσω. Γρήγορα κατάλαβα πώς είχα πλέον βρει το δικό μου ύφος γραφής. Ήταν η πρώτη του μορφή και ήταν τόσο διαφορετική και ξεχωριστή από οτιδήποτε άλλο είχα γράψει ως τότε, που μου έδωσε λόγο να συνεχίσω. Για το λόγο αυτό, ο Σκοτεινός Γαλαξίας είναι ο μέχρι τώρα περισσότερο ολοκληρωμένος κόσμος μου. Έχει τις περισσότερες σελίδες, τις περισσότερες σημειώσεις, τα πιο πολλά σχεδιαγράμματα και προσχεδιασμένα δύο βιβλία, από τα οποία, το πρώτο είναι ολοκληρωμένο πάνω από τη μέση. Η ανακούφιση που μου έδωσε το γεγονός ότι είχα επιτέλους βρει το δικό μου ύφος γραφής, με βοήθησε να αναπτύξω τον κόσμο αυτό περισσότερο από τους προηγούμενους.
Από τη στιγμή που αντιλήφθηκα πως είχα πλέον φτιάξει το προσωπικό μου ύφος στο γράψιμο, άρχισα να σκέφτομαι παραπέρα. Για να καταπολεμήσω το πρόβλημα που εμφανιζόταν με τη διαρκή δημιουργία διαφορετικών συμπάντων (έπρεπε κάποια στιγμή να πάω πίσω και να ολοκληρώσω αυτά που είχα ήδη φτιάξει!) αποφάσισα πως, αν έφτιαχνα κι άλλο κόσμο, αυτός θα ήταν ο τελευταίος. Για να είμαι σίγουρος πως δε θα ήθελα να φτιάξω κι άλλον μετά, αποφάσισα να κάνω τον τελευταίο κόσμο, ένα κόσμο με παράλληλα σύμπαντα. Έτσι, κάθε φορά που θα μου ερχόταν μια ιδέα για κάτι καινούριο, σε όποια κατηγορία συγγραφής κι αν αυτό ανήκε, θα μπορούσα να το προσαρμόζω στον κόσμο των παράλληλων συμπάντων. Αυτός ήταν ο τέταρτος κόσμος μου (Πανκύριοι Κόσμοι, το όνομα είναι προσωρινό).
Αυτό ήταν, λοιπόν; Είπα πως θα έφτιαχνα ένα τελευταίο κόσμο και το έκανα; Όχι φυσικά! Μετά από λίγο καιρό, μην αντέχοντας την παρακμή στις καθημερινές τηλεοπτικές σαπουνόπερες και βλέποντας ότι οι καινούριες τηλεοπτικές σειρές βασιζόταν κατά 99% στα ερωτικά τρίγωνα, τις σχέσεις κλπ, αποφάσισα να γράψω μια ιστορία σε επεισοδιακή μορφή, σαν σειρά, που να έχει ως βάση το μυστήριο και την τεχνολογία με αληθινές ανατροπές κι όχι του τύπου «αυτή είναι η αδερφή που ποτέ δε γνώρισες» ή «τα είχα για δύο χρόνια με τον κολλητό σου». Αυτός ήταν ο πέμπτος κόσμος (Άρρητον). Δε περιμένω να τον ολοκληρώσω ποτέ, αλλά, μια και ήδη έχω ετοιμάσει την αρχή, το τέλος και τα βασικά στοιχεία της ιστορίας, μπορώ πλέον να γράψω για τα ενδιάμεσα. Έχω όμως άλλους τέσσερις κόσμους να ολοκληρώσω!
Αυτή ήταν μια σύντομη περιγραφή για τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε το ύφος γραφής μου σε κάθε νέο κόσμο που δημιουργούσα. Αλλά, δεν είναι αυτό που ήθελα να πω σε αυτό το σχόλιο! Ως συνήθως, έκανα μεγάλο πρόλογο μέχρι να φτάσω στο κυρίως θέμα.
Τί ήθελα να πω εξ’ αρχής;
Ήθελα, πρώτα από όλα, να πω ότι με τίποτα δε περίμενα την ανταπόκριση που είχαν οι ιστορίες μου. Με τίποτα! Πίστευα ότι, στην καλύτερη περίπτωση, ο κόσμος θα αδιαφορούσε και θα ήταν σα να μην έφτιαξα ποτέ την Κοσμοσύρια. Στη χειρότερη περίπτωση, δε θέλετε να ξέρετε!
Όμως, εμφανίστηκαν άτομα που διαβάζουν φαντασία. Άτομα που τους αρέσει το διάβασμα, οι ιστορίες, άτομα που φτάσανε στο σημείο να μου πούνε πως τους αρέσει ακόμα κι ο τρόπος που γράφω!
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμένα. Τώρα γνωρίζετε, έστω και περιληπτικά, το πώς προχώρησα εδώ και δέκα χρόνια. Πάσχιζα να αποκτήσω ένα δικό μου ύφος γραφής και να γράψω ιστορίες που να μην είναι απολύτως κακές ή απαράδεκτες. Χάρη στις αντιδράσεις σας, μπορώ να νιώσω πλέον ότι, μετά από τόσα χρόνια, ίσως και να έμαθα κάτι για τη συγγραφή, ίσως κάτι, έστω κάτι λίγο να κατάφερα να μάθω ώστε να αγγίξω το πιο απομακρυσμένο όριο του περιθωρίου σε αυτό που λέγεται «συγγραφή».
Σας ευχαριστώ όλους για όσα μου έχετε πει, για τα μηνύματα, τις αντιδράσεις, τον τρόπο με τον οποίο εκφράζετε τις απόψεις σας.
Τελειώσαμε; Είπα αυτά που ήθελα να πω; Πάλι όχι! Ακόμα κι όταν συζητάω, παρασύρομαι με τέτοιο τρόπο να το ξέρετε!
Ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησα το ποστ είναι ο εξής: θέλω να μάθω τί δε σας αρέσει. Στον τρόπο γραφής μου, στις ιστορίες μου, στο οτιδήποτε. Πολλές περιγραφές; Λίγες περιγραφές; Ανόητα γραμμένος διάλογος; Λίγος διάλογος; Καθόλου διάλογος; Πολύ φαντασία; Κακή φαντασία; Κακοί τίτλοι στις ιστορίες; Κουραστικός τρόπος γραφής; Ορθογραφικά και συντακτικά λάθη;
Όλοι μας έχουμε πράγματα που θα αλλάζαμε. Σε ό,τι αφορά τις ιστορίες μου, θα ήθελα να ξέρω τί είναι αυτό που δε σας άρεσε. Είτε είναι μικρό, είτε μεγάλο. Αυτά που σας αρέσουν στις ιστορίες μου με βοηθάνε να συνεχίσω και αυτά που δε σας αρέσουν με βοηθούν να βελτιωθώ.
Αυτό ήθελα να πω, ορίστε!
Σας ευχαριστώ ξανά για το ενδιαφέρον που δείχνετε. Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μου είτε μέσω facebook (ο σύνδεσμος βρίσκεται πάνω αριστερά στη σελίδα), είτε με σχόλια εδώ στο ίδιο το blog, είτε με email από το προφίλ μου στο blogger.
Α! Κάτι ακόμα! Δεν ήθελα να πω τίποτα μέχρι την τελευταία μέρα, αλλά μ’ αρέσει να δημιουργώ μυστήρια.
Στις επόμενες μέρες, η Κοσμοσύρια θα αποτίσει φόρο τιμής στα δύο πρώτα άτομα που δώσανε αληθινή σημασία στις ιστορίες μου και μου δώσανε μεγάλη βοήθεια, με το δικό του τρόπο το κάθε άτομο.
Αυτά :)
Αφιερωμένη σε όλα τα άτομα που είναι έτσι. Αν είσαστε, τότε θα καταλάβετε την ιστορία.
Η ιστορία είναι αφιερωμένη και γραμμένη για τον Αλέξανδρο Παστιρματζή. Το πρώτο, πρώτο άτομο που έδωσε αληθινή σημασία στις ιστορίες μου. Τον πρώτο που μου έδωσε βοήθεια και κίνητρο για να συνεχίσω να γράφω στην Κοσμοσύρια.
Με τον Αλέξανδρο μας συνδέει το Μέταλ. Η αγάπη μας για τις ιστορίες. Η τρέλα μας για RPG παιχνίδια. Και, τώρα, ο ίδιος είναι πλέον μέρος του Σκοτεινού Γαλαξία.
Άλεξ, σ’ ευχαριστώ πολύ! Αν δεν ήσουν εσύ, κάποιες από τις ιστορίες της Κοσμοσύριας δε θα είχαν γραφτεί καθόλου.
Η Ονειρεύτρια είναι εμπνευσμένη, αφιερωμένη και γραμμένη για την Ειρήνη Χαρίτου, για την ανέλπιστη βοήθεια που μου έδωσε, όσον αφορά τις ιστορίες μου, όταν ακόμη δεν είχα ιδέα ότι τη χρειαζόμουν.
Χάρη στην Ειρήνη άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως και να μην είμαι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου στον κόσμο της συγγραφής. Κατάφερα να νιώσω λίγη ασφάλεια, ότι αυτό που έκανα όλα αυτά τα χρόνια όντως εξελίχθηκε και δεν ήταν μια καταδικασμένη απέλπιδη προσπάθεια που θα κατέληγε στην καταστροφή.
Για να αποδοθεί σωστά η έμπνευση, βασισμένη στον ξεχωριστό χαρακτήρα της Ειρήνης, χρειάστηκε να κάνω κάτι που δεν έχω κάνει ως τώρα: να γράψω μια ιστορία χωρίς στοιχεία τρόμου, φόβου, θανάτου, μίσους, σκότους, απογοήτευσης και απαισιοδοξίας.
Χρησιμοποίησα ένα ύφος γραφής που δεν έχω ξαναχρησιμοποιήσει. Αυτός είναι και ο λόγος που η ιστορία είναι τόσο μικρή. Δεν έχω μάθει να γράφω για χαρούμενους, ελπιδοφόρους, φωτεινούς κόσμους.
Δεν έχω ιδέα αν κατάφερα να αποδώσω σωστά το ύφος της ιστορίας. Ήθελα μόνο να αποτίσω ένα φόρο τιμής στο άτομο που μου έδωσε και μου δίνει τόσο πολύτιμη βοήθεια.
Η ιστορία ανήκει στον κόσμο των παράλληλων συμπάντων, ο οποίος έχει τον προσωρινό τίτλο ‘Πανκύριοι Κόσμοι’. Από καιρό είχα ετοιμάσει τα βασικά στοιχεία της Λάμψης. Σήμερα είχα την ευκαιρία να της αποδώσω περισσότερο βάθος και να την περιγράψω.
Η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων δε γίνεται φανερή από την παρούσα ιστορία. Σκοπεύω, όμως, να γράψω περισσότερα επεισόδια για τη Λάμψη και να παρουσιάσω εκτενέστερα τον κόσμο γύρω της.
Η ιστορία ‘Ρτόφθερνο’ αφηγείται μία πολύ σημαντική στιγμή για την πορεία του σάριου σύμπαντος στον κόσμο της Πανείας.
Τα σύμπαντα της Πανείας είναι πολλά. Τα σημαντικότερα είναι πέντε. Σε αυτή την ιστορία αναφέρονται στοιχεία από το σάριο και το πέριο σύμπαν.
Η ιστορία είναι αφιερωμένη και γραμμένη για την Άννα, που απάντησε στο μικρό ερωτηματολόγιό μου πριν από μερικές εβδομάδες. Σύντομα θα το ανεβάσω στην Κοσμοσύρια ώστε να το συμπληρώσετε όσοι θέλετε.
Η ‘Αεμτιννέμτια’ βρίσκεται χρονολογικά πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν από τη Σάρωση.
Ο Αλέξανδρος Παστιρματζής είναι ο δημιουργός του κόσμου που έχει ως κέντρο του το διαστημικό σκάφος StarGazer. Η ιστορία που ο ίδιος γράφει διαπραγματεύεται την επαφή του ανθρώπινου είδους με ξένες μορφές ζωής, κατά την άφιξη του StarGazer σε ένα μακρινό αστρικό σύστημα.
Το Τελευταίο Όραμα περιγράφει ένα γεγονός που έλαβε χώρα πολύ καιρό πριν από αυτή την άφιξη και κατέστη καταλυτικό για τη μετέπειτα τροπή των γεγονότων.
Δεν έχω πνευματικά δικαιώματα στη συγκεκριμένη ιστορία. Όλα τα στοιχεία που αναφέρονται είναι πνευματική ιδιοκτησία του Αλέξανδρου Παστιρματζή.
Ο κόσμος του Mass Effect είναι ίσως ο πιο σημαντικός κόσμος Επιστημονικής Φαντασίας μετά από το Star Wars και το Star Trek. Η εταιρία Bioware έχει σχηματίσει με τόση προσοχή και ρεαλισμό τα στοιχεία του κόσμου αυτού, ώστε πολλοί παίκτες του Mass Effect μετετράπησαν με τον καιρό σε πιστούς οπαδούς.
Η ιστορία αυτή είναι γραμμένη για την Τατιάνα, η οποία, μετά από το τέλος του Mass Effect 3 Extended Cut ζήτησε την επανένωση Shepard-συντρόφων.
Δεν έχω πνευματικά δικαιώματα στη συγκεκριμένη ιστορία. Όλα τα στοιχεία που αναφέρονται είναι πνευματική ιδιοκτησία των εταιριών Bioware / Electronic Arts.
Η Κοσμοσύρια ανέβηκε για πρώτη φορά με τη μορφή ιστοσελίδας με διεύθυνση Kosmosyria.gr
Ανέβηκε η ιστορία Καθαρό Φως, η πρώτη πράξη της Συμφωνίας Του Εξάνδρου. Είναι ανακούφιση να γράφω τέτοιου είδους ιστορίες! Χρειάστηκε λίγη ώρα ώστε να τη σκεφτώ και να τη γράψω, γι’ αυτό και είναι σύντομη και απλή. Ταιριάζει, όμως, διότι λειτουργεί και ως εισαγωγή στο χαρακτήρα. Κατά τα άλλα, έχω μια κανονική ιστορία που γράφω εδώ και πολύ καιρό για μια φίλη και εκεί αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο συγγραφής.
Ανέβασα όλα τα κεφάλαια της Νιμησίας που ετοίμασα πριν από χρόνια. Πώς έγραφα έτσι που να με πάρει. Ευτυχώς όταν ήρθε η ώρα του Σκοτεινού Γαλαξία ήμουν σχετικά προετοιμασμένος!
Όλες οι σύντομες ιστορίες που έγραφα μέχρι τώρα, φρόντιζα να είναι αυτοτελείς. Αντίθετα, στις μεγάλες ιστορίες (βιβλία, σειρές κλπ) ανέκαθεν μου άρεσε να αφήνω τον αναγνώστη σε αγωνία, προσμένοντας τη συνέχεια και τις αποκαλύψεις καθώς τα κεφάλαια προχωρούν. Ωστόσο, χάρη στην πρόταση ενός αναγνώστη της Κοσμοσύριας αποφάσισα να δοκιμάσω να περάσω αυτό το σύστημα και σε μια σύντομη ιστορία. Θα αφήνω σε προσμονή τον αναγνώστη, ώσπου η ιστορία να ολοκληρωθεί. Πιστεύω πως η Συμφωνία Του Εξάνδρου είναι κατάλληλη ιστορία για τέτοιου είδους δοκιμή, παρόλο που η πρώτη πράξη της έχει ήδη γραφτεί. Η Συμφωνία αποτελείται από πέντε πράξεις. Έτσι, λοιπόν, οι υπόλοιπες τέσσερις θα γραφτούν με το νέο τρόπο.
Χρόνια πολλά, Ροδάνθη! :) Ως δώρο για τα γενέθλιά σου, ανέβασα το πρώτο μέρος από την ιστορία του Κόκκινου Κύκνου. Ξέρουμε και οι δύο ότι δυσκολεύομαι να ολοκληρώσω την ιστορία εδώ και πολύ-πολύ καιρό και σ’ ευχαριστώ για την υπομονή που δείχνεις :)
Τελείωσα την ιστορία της Νιμησίας! Δε την ολοκλήρωσα, απλώς έγραψα το τέλος. Δε περίμενα ότι μια μέρα στα αλήθεια θα κατάφερνα να γράψω το τέλος αυτού του κόσμου :) Το τελευταίο κεφάλαιο έχει τον αριθμό 99, αλλά αν κάποτε ολοκληρώσω την ιστορία αυτό θα αλλάξει, καθώς δε μπορούν να χωρέσουν εννιά δισεκατομμύρια χρόνια μέσα σε 99 κεφάλαια. Το όνομα του τελευταίου κεφαλαίου της Νιμησίας είναι «Το Μέγιστον Τέλος».
Το δεύτερο μέρος από την ιστορία του Κόκκινου Κύκνου ανέβηκε. Πόσα μέρη θα είναι συνολικά; Δεν έχω ιδέα!
Καλή Χρονιά! Το τρίτο μέρος της ιστορίας του Κόκκινου Κύκνου είναι έτοιμο. Πώς θα μπει καλά η χρονιά χωρίς έναν ύμνο στην εμμονή και τη θλίψη; XD
Πέρασαν οι μέρες και καθυστέρησα πολύ να τελειώσω το τέταρτο μέρος, το οποίο ανέβηκε απόψε. Από όσο βλέπω, μάλλον θα είναι συνολικά 8 μέρη η ιστορία του Κόκκινου Κύκνου.
Το πέμπτο μέρος του Κόκκινου Κύκνου είναι μικρό, για να παραμείνει επικεντρωμένο στη βασική χαρακτήρα της ιστορίας. Μάλιστα, θα μπορούσα να το προσθέσω στο τέταρτο μέρος. Αλλά μ’ αρέσει το τέλος του τέταρτου μέρους, οπότε για να μη πρήζω άλλο, ορίστε! Ένα μικρό πέμπτο μέρος!
Το πρώτο μου eBook The Scanning κυκλοφόρησε πριν από 3 μέρες και ήδη έχει φτάσει τα 63 downloads στο Smashwords, ξεπερνώντας τις προσδοκίες μου! Επίσης είναι μέρος του Premium Καταλόγου στο Smashwords, που σημαίνει πως στις επόμενες ημέρες θα είναι επίσης διαθέσιμο και σε άλλα online καταστήματα όπως Sony και Barnes & Noble. Είναι ήδη διαθέσιμο στα καταστήματα Apple, Diesel και Kobo. Θα ήθελα να μάθω πώς σας φάνηκε η ιστορία. Σας άρεσε; Δεν σας άρεσε; Τί έκανα σωστά και τί λάθος; Θα ήθελα να μάθω όλες τις απόψεις.
My first free eBook, The Scanning, was released three days ago and it’s already reached 63 downloads at Smashwords, exceeding my expectations! It is also part of the Smashwords Premium Catalog, which means that in the next days it will also be available at other online bookstores like Sony and Barnes & Noble. It already is available at Apple, Diesel and Kobo. I would like to know what you think of the story. Did you like it? Did you not like it? What is right and what is wrong in the book? I’d like to know all kinds of opinions.
Η Νόρα ετοίμασε artwork για μία από τις ιστορίες μου. Είναι μια εικόνα του Κόκκινου Κύκνου. Η ιστορία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, αλλά η εικονογραφία τελείωσε και τη λατρεύω! Ένα υπέροχο καλλιτέχνημα από μία υπέροχη καλλιτέχνιδα!
Μέχρι και σήμερα, η ιστορία The Scanning έχει γίνει download πάνω από 100 φορές στο Smashwords. Αυτός ο αριθμός μπορεί να είναι μικρός για άλλους συγγραφείς, αλλά για μένα είναι απρόσμενα μεγάλος. Χαίρομαι που τόσα πολλά άτομα βρήκα αιτία για να κατεβάσουν την ιστορία.
Όποιοι κι αν είστε, σας ευχαριστώ πολύ!
As of today, The Scanning has been downloaded over 100 times on Smashwords. This number might be small in the minds of other authors, but it is big, unexpected and surprising in mine. I am very glad that so many people found reason to read the story.
So, whoever and wherever you all are, thank you!
Προστέθηκε το έκτο μέρος από την ιστορία του Κόκκινου Κύκνου.
Ετοίμασα μια επεκταμένη έκδοση για το The Scanning σήμερα. Δεν γνωρίζω πότε θα κυκλοφορήσει. Ήθελα εδώ και καιρό να φτιάξω αυτή την έκδοση. Να ξαναδιαβάσω την ιστορία και να προσθέσω περισσότερες πληροφορίες. Δεν άλλαξα καθόλου το περιεχόμενο και πρόσεξα πάρα πολύ ώστε να μην αφαιρέσω ούτε ένα σημείο στίξης, ούτε ένα γράμμα, από την αρχική ιστορία.
Η επεκταμένη έκδοση στοχεύει στο να προσφέρει περισσότερες πληροφορίες, κυρίως για όσα συνέβησαν πριν η Τεύτκρα να μπει στο δωμάτιο 404. Επίσης, ξεκινάει πιο ομαλά από την αρχική έκδοση, εξηγώντας τις αιτίες που η ερευνήτρια έκανε την καταχώρηση στον ηχογράφο της.
I finished writing the extended version of ‘The Scanning’ today. I don’t know when it will be released. I wanted to do that for some time now. I wanted to revisit the story and put more information where it was needed. There wasn’t any context change, and I was very careful in adding the new text, leaving the old text completely untouched. Not a single word, not even a coma, was deleted from the old text. Some phrases got longer with more words in them, but anything original is still in there.
The extended version of the story aims to give more information, mainly about things that happened before Teftkra entered the room 404. It also starts smoother than the original version, explaining the reasons she made the recording in her sonographer.
Προστέθηκε το έβδομο μέρος από την ιστορία του Κόκκινου Κύκνου.
Ο φίλος μου ο Φώτης μου έκανε δώρο ένα φανταστικό άδειο βιβλίο πριν από λίγες μέρες. Το ερωτεύτηκα αμέσως κι αποφάσισα ότι θα είναι το σημειωματάριο του Αέποιου Πάνκοσμου. Ο Πάνκοσμος είναι ο σημαντικότερος επιστήμονας (και πιθανότατα το σημαντικότερο άτομο) σε ολόκληρο το πολυσύμπαν της Πανείας, καθώς διαδραματίζει ένα ρόλο υπερβολικά ξεχωριστό.
Ήδη ξεκίνησα να γεμίζω τις σελίδες με σημειώσεις. Οι πρώτες καταχωρήσεις αφορούν την ερευνά του σχετικά με τα σωματίδια που ονομάζονται βαρυτόνια.
Το όγδοο μέρος στην ιστορία του Κόκκινου Κύκνου είναι έτοιμο. Το αρχικό σχέδιο ήταν πως η ιστορία θα ολοκληρώνονταν σε οκτώ μέρη, αλλά έγραψα περισσότερο από όσο περίμενα και τελικά έγινε εννιά μέρη.
Το δεύτερο eBook μου είναι σχεδόν έτοιμο. Θα έχει τον τίτλο Το Τελευταίο Δηλητηριώδες Άσμα Ενός Κόκκινου Κύκνου.
Η ιστορία του Κόκκινου Κύκνου ολοκληρώθηκε! Πλέον δεν υπάρχουν τα επιμέρους κομμάτια, αλλά είναι μία σελίδα πια. Ροδάνθη, συγγνώμη που πήρε τόσο πολύ καιρό! :)
Η σύντομη ιστορία μου Ο εξαιρετικά σημαντικός τρόμος του Κλαύπιου Ορέσιου θα κυκλοφορήσει με την ανθολογία Θρύλοι του Σύμπαντος IV, μαζί με τις ιστορίες 47 ακόμη συγγραφέων από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές το Σεπτέμβριο 2015.
Αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα να μεταφέρω τα περιεχόμενα της σελίδας σε wordpress.
Έτοιμο σήμερα ένα πρόχειρο εξώφυλλο για την επόμενη ιστορία: Η Νύμφη Της Φωτιάς.
Η ιστορία Το Τελευταίο Δηλητηριώδες Άσμα Ενός Κόκκινου Κύκνου είναι διαθέσιμη δωρεάν στο Smashwords μέχρι και τις 12 Μαρτίου 2016, αρκεί να χρησιμοποιήσετε τον κωδικό RW100 κατά την αγορά.
Το πρώτο επεισόδιο από την ιστορία Ουρανοπληγές είναι έτοιμο. Διαθέσιμο αποκλειστικά στο Urnovl.
Το δεύτερο επεισόδιο από την ιστορία Ουρανοπληγές είναι έτοιμο. Διαθέσιμο αποκλειστικά στο Urnovl.
Το όνομα Ουρανοπληγές αρχικά το προόριζα για μια άλλη ιστορία σε ένα άλλο σύμπαν. Θα ήταν μια ιστορία που αρχίζει πολύ αργότερα από τη Σάρωση. Επίσης, σχεδίαζα και μια άλλη ιστορία που αφορούσε μια εναλλακτική εκδοχή της Ελλάδας και θα ήταν γραμμένη σε μορφή επεισοδίων. Το πρώτο όνομα που είχα διαλέξει για τη δεύτερη ιστορία ήταν Άρρητον. Όταν όμως άρχισα να γράφω το πρώτο επεισόδιο, μου κόλλησε για έναν ανόητο λόγο ο τίτλος Ουρανοπληγές και επιπόλαια τον χρησιμοποίησα, κλέβοντάς τον από την ιστορία στην οποία ανήκε αρχικά.
Τώρα που τελειώνω το τρίτο επεισόδιο, αποφάσισα να επαναφέρω τους τίτλους εκεί όπου βρίσκονταν αρχικά. Η ιστορία για την Ελλάδα επιστρέφει στο όνομα Άρρητον (όπως ήταν εξαρχής το σχέδιό μου) και η ιστορία που θα ακολουθήσει τη Σάρωση -όταν θα ‘ρθει η ώρα- θα ονομαστεί Ουρανοπληγές.
Μόλις ανέβηκε το τρίτο επεισόδιο από την ιστορία Άρρητον (πρώην Ουρανοπληγές). Αποκλειστικά στο Urnovl.
Έτοιμο και το τέταρτο επεισόδιο από Άρρητον. Το επόμενο επεισόδιο θα το ανεβάσω το Νοέμβριο, επειδή έχω το μεταπτυχιακό στη μέση κι επειδή τα επόμενα επεισόδια χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να τα σχεδιάσω.
Μόλις ανέβηκε επεισόδιο 5 από Άρρητον. Μικρό, αλλά ήθελα οπωσδήποτε να προλάβω να το ανεβάσω το Νοέμβριο, ο οποίος φεύγει σε λίγες ώρες. Τελευταία στιγμή, αλλά πρόλαβα!
Νέο επεισόδιο Άρρητον, αποκλειστικά στο urnovl. Το επόμενο θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο 2017, επειδή πρέπει στο ενδιάμεσο να ετοιμάσω τη Νύμφη Της Φωτιάς για κυκλοφορία.
Επεισόδιο 7: Αράκουλα. Λίγο πριν φύγει ο Μάρτιος, νέο επεισόδιο Άρρητον.
Μέσα στο καλοκαίρι του 2014 είχα αρχίσει να ετοιμάζω τα βασικά στοιχεία του Άρρηου σύμπαντος. Τότε ακόμη δεν υπήρχε ο τίτλος ‘Η Νύμφη Της Φωτιάς’ και η ιστορία ονομάζονταν γενικά κι αόριστα ‘Πρωταθλήτριες’. Ούτε καν η φυλή δεν ονομαζόταν ‘Άρρηα φυλή’ στην αρχή. Τα μόνα που γνώριζα τότε ήταν πως επρόκειτο για μια ιστορία σε μεσαιωνική ατμόσφαρια και πως οι περισσότερες γυναίκες της ιστορίας ‘Πρωταθλήτριες’ ήταν ακριβώς αυτό: Πρωταθλήτριες. Πολεμίστριες οι οποίες διέπρεψαν μέσα σε αρένες, θριαμβεύοντας επί αγρίων θηρίων. Επίσης είχα αποφασίσει το πώς θα είναι κουρεμένα και χτενισμένα τα μαλλιά τους ανάλογα με τις προσωπικότητές τους. Για παράδειγμα, αν μια πολεμίστρια είχε ξυρισμένο κεφάλι και μια μικρή κοτσίδα στο πίσω μέρος, αυτό σήμαινε πως είναι νεκρόφιλη. Τελικά ο σύνδεσμος ανάμεσα στα μαλλιά και στην προσωπικότητα αποδείχτηκε γρήγορα μεγάλος περιορισμός κατά τη δημιουργία χαρακτήρων κι έτσι δεν τον χρησιμοποίησα.
Σ’ εκείνες τις μέρες δεν είχα φτάσει ακόμη στο πώς θα είναι ντυμένες οι χαρακτήρες. Και, τότε, βρήκα αυτή την εικόνα στην επίσημη σελίδα των FEMEN. Ήταν ένα από τα banners που έβγαινε στην παλιά κεντρική τους σελίδα. Αν θυμάμαι καλά, υπήρχε μια είδηση που τις αφορούσε εκείνο τον καιρό και είχα μπει στη σελίδα για να διαβάσω λεπτομέρειες. Και καθώς έψαχνα, η εικόνα αυτή έπεσε πάνω μου. Κανονικά η φράση θα ήταν «έπεσα πάνω στην εικόνα» αλλά δεν συνέβη αυτό.
Γέννηση
Η Sasha Shevchenko έπεσε πάνω μου. Θυμωμένη, γυμνόστηθη και με έξαλλα μαλλιά κραδαίνει το ρόπαλό της και φτύνει με θάρρος και θράσος στέλνοντας ένα δίκαιο κωλοδάχτυλο προς τον πιθηκισμό που γαυγίζει καθημερινά στο αυτί της ανθρωπότητας. Το μήνυμα του banner αφορά τη βιομηχανία του σεξ, αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή στάθηκα μόνο στη γυναίκα της εικόνας.
Άγρια και οργισμένη, η μορφή της με χτύπησε δυνατά στο κεφάλι και η αίσθηση ήταν υπέροχη. Σαν εκείνους τους οργασμούς που όσο περισσότερο πονάνε, τόσο πιο ωραίοι είναι. Τότε συνειδητοποίησα πως έτσι ήταν η φυλή που επιθυμούσα για τις Πρωταθλήτριες: άγρια, οργισμένη, γυμνή, άφοβη, με θάρρος και με θράσος, έτοιμη ν’ αρπάξει τ’ όπλο της για να βγάλει από τη μέση τα εμπόδια που πρόβαλλαν στο διάβα της. Μια φυλή μεγαλόπρεπη, ανώτερη από κάθε άλλη φυλή σε όλα τα επίπεδα, μια Άρρηα Φυλή.
Κι έτσι λοιπόν βαφτίστηκε η Άρρηα Φυλή, η Άρρηα Γη και το Άρρηο σύμπαν. Χάρη στο καταπληκτικό θράσος των FEMEN, που δεν ενδιαφέρονται αν το ύφος κι ο τρόπος τους ενοχλεί τους πιθήκους. Κι όπως συνέβη και συμβαίνει με τις FEMEN, έτσι κι οι Άρρηες έχουν κι εκείνες μεταξύ τους τις δικές τους διαφωνίες, εξαπατήσεις, αντιπαραθέσεις και διαμάχες. Με τη διαφορά ότι οι FEMEN δεν σκοτώνουν η μία την άλλη.
Η πρώτη σκέψη για το εξώφυλλο του βιβλίου ήταν στην ουσία ένας πίνακας ζωγραφικής, όπως είναι συνήθως τα εξώφυλλα στις ιστορίες φαντασίας. Ένας πίνακας που θα αποτύπωνε μια σκηνή από την ιστορία, σαν τη συνάντηση του Τούορ με τον Ούλμο στο εξώφυλλο του Σιλμαρίλλιον ή τη στιγμή που η Άλθεα παρακολουθεί τα θαλάσσια ερπετά στο Καράβι Της Μαγείας. Μ’ αρέσουν τέτοιου είδους εξώφυλλα, που παίρνουν ένα μέρος της αφήγησης και το απεικονίζουν ως πίνακα ζωγραφικής. Αυτό ήθελα να γίνει και με τη Νύμφη Της Φωτιάς.
Τελικά δεν έγινε έτσι. Οι καλλιτέχνες με τους οποίους είχα επικοινωνήσει δεν απαντήσανε και σκεφτόμουν τί άλλη επιλογή υπήρχε, που να μην πηγαίνει όμως πολύ μακριά από το εξώφυλλο που είχα κατά νου. Ήταν πολύ σημαντικό να αποφύγω το κλασσικό εξώφυλλο που έχει μόνο γράμματα και με ξενίζει η ιδέα να υπάρχει ένα σκέτο σύμβολο (π.χ. Manowar – Sign Of The Hammer) ενώ θα μπορούσε να υπάρχει μια ωραία σκηνή (π.χ. Manowar – Louder Than Hell), είτε σε βιβλίο είτε σε μουσικό δίσκο. Ήθελα οπωσδήποτε στο εξώφυλλο να υπάρχει, με κάποιον τρόπο, ένα μέρος από την αφήγηση της ιστορίας.
Και η επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε. Την ιδανική λύση την έδωσε ο φίλος μου ο Στέργιος, σχεδιάζοντας την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, την Ανιάνθη. Δεν πρόκειται για πλήρη σκηνή, δεν περιέχει τοπίο ή αντικείμενα, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται ένα βήμα πριν: στάση. Είναι ένα στιγμιότυπο από μια σκηνή. Είναι η Ανιάνθη που στέκεται αποφασισμένη κι έτοιμη απέναντί στην απειλή που πλησιάζει.
finals2
Το ύφος και το περιεχόμενο της συγκεκριμένης στάσης δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά είναι το μήνυμα που δίνει η Inna Shevchenko και γενικά οι FEMEN στις πολιτικές φωτογραφίες τους: η ετοιμότητα ενάντια στην απειλή. Η ίδια η Ανιάνθη σχεδιάστηκε με βάση μια φωτογραφία της Inna.
Άλλο ένα φανταστικό δημιούργημα του Στέργιου είναι το λογότυπο της σειράς Άρρηα Γη. Ζήτησα κάτι που να θυμίζει αρχαία, πέτρινη εποχή, κάτι σκληρό και λιτό κι εκείνος το πέτυχε με την πρώτη προσπάθεια.LOGOBW
Μπορείτε να βρείτε περισσότερα σχέδια του Στέργιου στο Behance προφίλ του και να επικοινωνήσετε στο Facebook προφίλ του.
Μέχρι στιγμής είναι έτοιμος ένας πολύ λιτός κι απλουστευμένος χάρτης της περιοχής όπου λαμβάνουν χώρα οι ιστορίες της Άρρηας Γης. Με τη βοήθεια αυτού του χάρτη, λοιπόν, αποφάσισα να περιγράψω τη γεωγραφία της Άργας. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω μιας και ποτέ δεν καταλάβαινα τις γεωγραφικές περιγραφές στο σχολείο. Δεν ξέρω καν πώς να χρησιμοποιώ σωστά τη λέξη ‘γεωγραφία’ μέσα σε οποιοδήποτε κείμενο.
Ας τ’ αφήσουμε αυτά κι ας πάμε σ’ εκείνα που ξέρω.
Η περιοχή, λοιπόν, ή αλλιώς η ‘χώρα’, ονομάζεται Άργα. Τη λέξη χώρα την έχω σε εισαγωγικά διότι στο δικό μας σύμπαν μια χώρα μπορεί να έχει διάφορα ονόματα και σχήματα, αφού υπάρχουν πολλές χώρες. Στο άρρηο σύμπαν, όμως, υπάρχει μόνο μία χώρα. Η Άργα. Το σχήμα της είναι σχεδόν ορθογώνιο και περιβάλλεται από τα Κόκκινα Βουνά απ’ άκρη σ’ άκρη. Στο εσωτερικό της υπάρχει μια μεγάλη πεδιάδα. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πελώριο λεκανοπέδιο που είναι περιμετρικά κλειστό από τα Κόκκινα Βουνά.
Κλικ στην εικόνα για πλήρες μέγεθος
Τα Κόκκινα Βουνά συνεχίζουν και έξω από την Άργα. Αν βρίσκαμε τρόπο για να ξεφύγουμε από τα όρια της Άργας και να απομακρυνθούμε κατά ένα χιλιόμετρο, θα ήμασταν ακόμα στα Κόκκινα βουνά. Αν απομακρυνόμασταν δέκα ή εκατό χιλιόμετρα, το ίδιο. Χιλία χιλιόμετρα, το αυτό. Κόκκινα Βουνά οπουδήποτε έξω από την Άργα.
Στο βορειο-κεντρικό τμήμα της πεδιάδας βρίσκεται μια μεγάλη υδάτινη έκταση, η Άγρια Θάλασσα. Στο δικό μας σύμπαν θα την περιγράφαμε ως μια πάρα πολύ μεγάλη λίμνη. Με το πάνω μέρος της η Άγρια Θάλασσα ακουμπάει τα Βόρεια Κόκκινα Βουνά. Οι περισσότερες πόλεις της Άργας χτίστηκαν στην περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στα Ανατολικά Κόκκινα Βουνά και στην Άγρια Θάλασσα. Έξω από τα όρια των πόλεων προς τα νότια, υπάρχει μια έκταση πολλών χιλιομέτρων που λέγεται Ερημιά. Είναι μια μεγάλη ξεραΐλα όπου σπάνια υπάρχει κινητικότητα. Όταν προχωρήσουμε αρκετά νότια η Ερημιά τελειώνει και συναντούμε τη Ραγισμένη Κοιλάδα, όπου τα πράγματα αλλάζουν.
Το δυτικό τμήμα της πεδιάδας είναι σχεδόν έρημο και υπάρχει σοβαρότατη αιτία που συμβαίνει αυτό.
Δύσκολη περιγραφή, αλλά προειδοποίησα: δεν την καταλαβαίνω τη γεωγραφία. Το βασικό είναι το εξής: η Άργα είναι ένα μεγάλο λεκανοπέδιο όπου το μισό δεξιό έχει ζωή και το μισό αριστερό σχεδόν δεν έχει. Γύρω-γύρω το μέρος είναι γεμάτο από Κόκκινα Βουνά.
Ο χάρτης που βλέπετε προφανώς και είναι σε πρόχειρη μορφή. Ετοιμάζω ήδη μια βελτιωμένη έκδοση με πιο σωστές διαστάσεις, στην οποία η Άγρια Θάλλασα δεν θα μοιάζει με άσπρη μουντζούρα και το χρώμα του χάρτη θα είναι πολύ πιο φωτεινό. Ο σχεδιασμός του χάρτη έγινε με το map creator της ιστοσελίδας Fantasy Name Generators, την οποία ανακάλυψα σήμερα και σκοπεύω να τη λιώσω μέχρι να πετύχω καλό αποτέλεσμα!
finals2Απλή μορφή – pdf
Αν θέλετε απλά να διαβάσετε την ιστορία πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το pdf. Μπορείτε να το διαβάσετε σε υπολογιστή, tablet, κινητό και όποια άλλη συσκευή ανοίγει pdf.
Μορφή epub
Αν θέλετε την ευέλικτη μορφή epub και ξέρετε πώς να τη χρησιμοποιήσετε, κατεβάστε την από τη σελίδα του βιβλίου στο Smashwords.
Κι αν δεν ξέρετε πώς να διαβάσετε αρχεία epub, προτείνω για φορητές συσκευές το λογισμικό Kobo (android / apple) και για υπολογιστή το Adobe Digital Editions (windows / mac). Το ADE είναι λειτουργικά μέτριο πρόγραμμα, αλλά τουλάχιστον είναι πανεύκολο στην εγκατάσταση και δείχνει καθαρά το κείμενο με επιλογές για μεγαλύτερα και μικρότερα γράμματα. Κρίμα που έχει τη μανία να συμπιέζει τα εξώφυλλα και να τα χαλάει.
Μέσα στη Νύμφη Της Φωτιάς περιγράφονται σώματα. Μερικά είναι απλά και συνηθισμένα σώματα, όπως αυτά που συναντούμε καθημερινά στο δικό μας σύμπαν. Τέτοια σώματα έχουν κυρίως οι άρρηες που ζουν μέσα στη -σχετική- ασφάλεια των πόλεων.
Στην πλειοψηφία τους, όμως, οι άρρηες έχουν σώματα πολεμιστριών: γυμνασμένα, γραμμωμένα και με φουσκωμένες μύες. Χιλιοτρυπημένα από λεπίδες και καταχαρακωμένα από νύχια κι αγριόδοντα ζώων. Είναι σώματα μαθημένα στη μάχη, σώματα που έχουν γνωρίσει την αίσθηση της αιχμηρής λάμας να σκίζει το δέρμα και να διαπερνά τη σάρκα τους.
Τα σώματα αυτά δεν τα έβγαλα από τη φαντασία μου. Είναι αληθινά και ανήκουν σε γυναίκες που υπάρχουν στο δικό μας σύμπαν. Από εκείνες εμπνεύστηκα. Παραθέτω μερικές από τις εικόνες στις οποίες βασίστηκα για να σχηματίσω και να περιγράψω τα κορμιά των αρρήων.
Η ιστορία του Κόκκινου Κύκνου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2014.
Σήμερα κυκλοφορεί μια επανέκδοση με μικρές αλλαγές -κυρίως ενημέρωση συνδέσμων και αμελητέες αλλαγές στην παραγραφοποίηση και στο κείμενο. Το εξώφυλλο παραμένει ως έχει.
Απλή μορφή – pdf
Μπορείτε να τη διαβάσετε σε μορφή pdf σε υπολογιστή, tablet, κινητό και όποια άλλη συσκευή ανοίγει pdf.
Μορφή epub
Αν θέλετε την ευέλικτη μορφή epub και ξέρετε πώς να τη χρησιμοποιήσετε, κατεβάστε την από τη σελίδα του βιβλίου στο Smashwords.
Κι αν δεν ξέρετε πώς να διαβάσετε αρχεία epub, προτείνω για φορητές συσκευές το λογισμικό Kobo (android / apple) και για υπολογιστή το Adobe Digital Editions (windows / mac). Το ADE είναι λειτουργικά μέτριο πρόγραμμα, αλλά τουλάχιστον είναι πανεύκολο στην εγκατάσταση και δείχνει καθαρά το κείμενο με επιλογές για μεγαλύτερα και μικρότερα γράμματα. Κρίμα που έχει τη μανία να συμπιέζει τα εξώφυλλα και να τα χαλάει.
Νέος χάρτης της Άργας, αυτή τη φορά φτιαγμένος στο Photoshop κι όχι με τον προηγούμενο τρόπο. Σαφέστερος από τον πρώτο, αλλά βρίσκεται ακόμη σε beta έκδοση. Δεν είναι ακόμα σε κλίμακα (θα πάρει καιρό ώσπου να είναι) και δείχνει μόνο κάποιες πόλεις και χωριά που αναφέρονται στο βιβλό Η Νύμφη Της Φωτιάς. Το σημαντικό είναι ότι η δεύτερη έκδοση του χάρτη βλέπεται, σε αντίθεση με την πρώτη.
Μόλις ανέβηκε επεισόδιο 8 από την ιστορία Άρρητον, αποκλειστικά στο urnovl. Δεν κατάφερα να το βγάλω όταν έπρεπε (μεταπτυχιακό, βαρεμάρα, δουλειές) αλλά από τον Αύγουστο και μετά θα μπορώ να γράφω ένα επεισόδιο κάθε μήνα, όπως πριν.
Ανέβηκε το ένατο επεισόδιο από Άρρητον. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Είναι το πρώτο μέρος από δύο και συνεχίζει την πορεία της Πηνελόπης και του Σάκη.
‘Η Νύμφη Της Φωτιάς‘ έχει έκταση 49.632 λέξεις. Απ’ όλες αυτές τις λέξεις καμία δεν είναι αρσενική. Στο Άρρηο σύμπαν υπάρχει μόνον ένα φύλο, το θηλυκό. Στις περιπτώσεις όπου η πηγαία λέξη είναι αποκλειστικά αρσενική (π.χ. πόλεμος) αλλά έχει παράγωγες λέξεις που είναι θηλυκές ή ουδέτερες (π.χ. πολεμίστρια ή πολεμικό), το κείμενο γράφεται έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν μόνο οι παράγωγες λέξεις, ενώ ταυτόχρονα η πηγαία λέξη αγνοείται εσκεμμένα, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Το ύφος της αφήγησης απευθύνεται στο δικό μας σύμπαν, κι όμως συμπεριφέρεται λες και δεν έμαθε ποτέ ότι στο δικό μας σύμπαν υπάρχει και το αρσενικό.
Η αιτία αυτής της ιδιαιτερότητας είναι το κύριο και πρωταρχικό μήνυμα της Άρρηας Γης: η ανάπτυξη μιας κοινωνίας όπου το αρσενικό δεν χρειάζεται. Μια καλή διαδικασία για να επιτευχθεί αυτή η κοινωνία είναι να παραγκωνιστεί σταδιακά η χρήση αρσενικών λέξεων από τη γλώσσα κι από την καθομιλουμένη, ώσπου κάποτε πια να ξεχαστεί. Όσο λιγότερο χρησιμοποιούμε κάτι, τόσο γρηγορότερα ξεχνιέται.
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως μαζί με το αρσενικό χρειάζεται να χαθούν και όσα στοιχεία ήταν αιχμάλωτα του αρσενικού από τα πρωτόγονα χρόνια έως και σήμερα. Τα περιοριστικά όρια που εξαρχής δεν έπρεπε να υπάρχουν, τώρα πια εξαλείφονται. Η δύναμη, η μάχη, η βία και η ένδοξη σύγκρουση έχουν πια απελευθερωθεί από τα αρσενικά δεσμά. Το θηλυκό πλέον είναι σε θέση να σκοτώσει με ωμότητα τις αντίπαλες. Η θηλυκιά μπορεί ν’ αρπάξει την εχθρή απ’ το λαρύγγι και με βία να το σπάσει ανάμεσα στα δάχτυλά της. Έχει τη δύναμη να βάλει κάτω οποιαδήποτε σκύλα ή λύκαινα ορμήσει κατά πάνω της και με το μαχαίρι της να της ξεσκίσει τα σωθικά για να αμυνθεί.
Οι γυναίκες είναι οργισμένες, κι είμαστε ακόμα στην αρχή. Τί είναι ισχυρότερο από ένα θηλυκό πρόσωπο με θυμωμένα, απειλητικά, φλεγόμενα μάτια; Ένα πρόσωπο όπου το αίμα στάζει από την κορυφή της κεφαλής, καλύπτει τα βλέφαρα και τα μάγουλα, σκεπάζει τα χείλη και κοκκινίζει τα σφιγμένα από οργή δόντια;
Παρόλο που δεν είναι ανεκτό και αποδεκτό, η Άρρηα Φυλή υπάρχει. Σήμερα την αποκαλούμε θηλυκό και στο μέλλον πρόκειται να αναδειχθεί και να ανυψωθεί από τη Θήλεια Οργή. Αν έχουμε τύχη, θα γνωρίσουμε έννοιες που δεν φανταζόμασταν πως υπάρχουν. Εμείς φτάσαμε ως εκεί που μπορούσαμε να φτάσουμε κι ύστερα προσποιηθήκαμε πως μπορούσαμε ακόμα παραπέρα. Τώρα πια η προσποίηση, που κράτησε για τόσα πολλά χρόνια, ξεφτίζει. Έρχεται μια αληθινή δύναμη, έρχεται μια οργή που είναι ικανή να συντρίψει το καλό, το κακό κι όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής. Μια παντοκράτειρα ισχύς, ικανή να αναμορφώσει την κοινωνία.
Στο Άρρηο σύμπαν αυτά είναι δεδομένα εκ γενέσεως. Εκεί οι θηλυκές ζουν με αρμονία σ’ ένα σύμπαν που εμείς καλούμαστε να φτιάξουμε: ζουν στην πέτρα, στην άμμο, στα ξύλα και τα φύλλα, ζουν με αλκοόλ, φαγητό, φιλία και βία, ζουν για τις μάχες, το αίμα, τη δόξα, την έρευνα, την εφεύρεση και την ανακάλυψη.
Δεν είναι απλή πιθανότητα η Θήλεια Οργή. Είναι γεγονός. Είναι εδώ. Δίπλα μας, μπροστά μας, μέσα μας. Αλλού κάνει καλό κι αλλού κάνει κακό, όπως όλα τα ανθρώπινα πράγματα. Είναι το μέλλον, και δεν τολμούσαμε να το φανταστούμε διότι δεν έφτανε ως εκεί η αντίληψή μας. Τώρα τη βλέπουμε και την παρατηρούμε καθώς εξελίσσεται, είμαστε μάρτυρες στην αύξηση της δύναμης και της επιρροής της. Η Άρρηα Φυλή σχηματίζεται. Η Θήλεια Οργή ξεκίνησε. Ζητάει δικαιοσύνη, διόρθωση, εκδίκηση και αίμα. Κι έχει ιερό δίκαιο σε κάθε αίτημά της. Αν έχουμε αρκετή τύχη, θα προλάβουμε να την παρακολουθήσουμε καθώς ισοπεδώνει τα δεδομένα μας.
Το πολυσύμπαν ονομάζεται Κόρια (μερικές φορές και Κοσμοσύρια). Το δικό μας σύμπαν, το πραγματικό, είναι κι αυτό μέρος της Κόριας. Τα περισσότερα σύμπαντα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, στον ελάχιστο ή το μέγιστο βαθμό. Κάποια σύμπαντα είναι τόσο όμοια μεταξύ τους, ώστε χρειάζεται έρευνα για να εντοπιστούν οι διαφορές τους. Την ίδια στιγμή, άλλα σύμπαντα είναι τόσο διαφορετικά που δεν έχουν καν κοινούς φυσικούς νόμους. Ανάμεσα σε κάποια σύμπαντα ίσως να υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς μάζας, το οποίο σημαίνει πως ύλη (οργανισμοί, αντικείμενα κλπ) από το ένα σύμπαν μπορεί να μεταφερθεί στο άλλο. Ίσως πάλι, σε άλλες περιπτώσεις, να υπάρχει μοναχά η δυνατότητα παρατήρησης ανάμεσα σε σύμπαντα: μπορείς να το δεις, αλλά δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις μαζί του. Άλλα σύμπαντα μπορούν να επικοινωνήσουν ανταλλάσσοντας ηλεκτρικά ή άλλου είδους σήματα, αλλά μόνον μέχρι εκεί. Κάθε σύμπαν μπορεί επίσης να αναφερθεί και με τη λέξη κόσμος. Αυτή η συντριπτική πλειοψηφία των κόσμων, λοιπόν, που είναι μεταξύ τους συνδεδεμένοι με ποικίλους τρόπους, ονομάζεται Πανεία.
Οι περισσότερες ιστορίες μου λαμβάνουν χώρα στην Πανεία. Ο λόγος είναι το ότι, μια και οι κόσμοι της Πανείας είναι θεωρητικά και πρακτικά άπειροι, μπορώ να γράφω ιστορίες που δεν ανήκουν απαραίτητα στο ίδιο σύμπαν κι αυτό προσφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία στη φαντασία. Κάθε φορά που σκέφτομαι μια νέα ιστορία η οποία δεν ταιριάζει σε κάποιον προηγούμενο κόσμο, απλώς δημιουργώ ένα νέο σύμπαν, το οποίο αυτομάτως γίνεται τμήμα της Πανείας. Το όνομα Πανεία είναι ένας υπεραπλουστευμένος συνδυασμός των λέξεων Παν (όλα, τα πάντα) και ειμί (είμαι, υφίσταμαι). Σε ελεύθερη μετάφραση -μιας και δεν υπάρχει συγκεκριμένη- σημαίνει ‘όλα όσα υπάρχουν’.
Δύο σύμπαντα, όμως, δεν είναι μέρος της Πανείας. Το καθένα από αυτά είναι απολύτως αποκομμένο από όλα τα υπόλοιπα. Δεν υπάρχει τρόπος οποιασδήποτε αλληλεπίδρασης ή παρατήρησης. Πρόκειται για τη Νιμησία και την Άρρηα Γη. Γιατί, όμως, είναι απομονωμένοι αυτοί οι δύο κόσμοι; Η αιτία είναι μία: τα σύμπαντα αυτά είναι εξαιρετικά ξεχωριστά για εμένα.
* Η Νιμησία ήταν το πρώτο σύμπαν που δημιούργησα και οι λόγοι ήταν πρώτα απ’ όλα προσωπικοί, με τη Φαντασία να βρίσκεται σε δευτερεύουσα θέση. Η πολύ συγκεκριμένη αιτία ύπαρξης της Νιμησίας, η πορεία των χαρακτήρων της, η αρχή και το τέλος εκείνου του κόσμου είναι που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό, καθιστώντας τον έναν κόσμο που πρέπει να υπάρχει ολομόναχος για να μπορέσει να εκπληρώσει το σκοπό του.
* Στην Άρρηα Γη υπάρχουν μοναχά θηλυκές. Άτομα, ζώα, έντομα, μικρόβια, δράκαινες, τα πάντα είναι θηλυκά. Για να διατηρηθεί αυτή η μοναδικότητα του φύλου, είναι απαραίτητο να μην υπάρχει καμία απολύτως δυνατότητα επαφής με άλλα σύμπαντα. Επιπλέον, η αφήγηση της Άρρηας Γης είναι τέτοια ώστε δεν έχει ανάγκη να συνυπάρχει με άλλα σύμπαντα για να σχηματίσει τις ιστορίες της. Το Άρρηο σύμπαν είναι από μόνο του ολοκληρωμένο και εκ φύσεως ανεξάρτητο.
Στο κέντρο της Κόριας βρίσκεται Ο Κόμβος. Αφηρημένος ως έννοια, αλλά υπαρκτός ως φαινόμενο, Ο Κόμβος είναι ένα σημείο στο οποίο ακουμπούν όλοι οι κόσμοι, ακόμα και οι αποκομμένοι. Μοιάζει με ένα μικροσκοπικό άστρο γύρω από το οποίο τα σύμπαντα τοποθετούνται σαν να είναι οι ακτίνες του. Κάθε κόσμος, είτε έχει επαφή με τους άλλους κόσμους είτε όχι, ακουμπάει στοιχειωδώς Τον Κόμβο. Η θέση Του Κόμβου μέσα στην Κόρια είναι κυρίως θεωρητική, καθώς αποτυπώνει τη θέση της δημιουργικής δύναμης, δηλαδή τη θέση του συγγραφέα. Αυτή είναι και η αιτία που ακόμα και τα αποκομμένα σύμπαντα ακουμπούν Τον Κόμβο. Μπορεί να μην έχουν καμία αλληλεπίδραση μαζί του και να μην επηρεάζονται από τις ενέργειές του, μα τον ακουμπούν επειδή Ο Κόμβος είναι η θέληση της δημιουργικής δύναμης χάρη στην οποία υπάρχει η Κόρια, είναι η πράξη της συγγραφής και η ενέργεια της Φαντασίας.
Ο Κόμβος δεν είναι ένα σύμπαν, δεν είναι άλλη μία περιοχή. Είναι ένα σύμβολο. Εν τέλει, Ο Κόμβος είναι η πηγή των ιστοριών της Κόριας. Ωστόσο, για τα σύμπαντα της Πανείας μπορεί να λειτουργήσει κυριολεκτικά ως κόμβος. Υπάρχουν ιστορίες ατόμων που κατάφεραν να αναπτύξουν την κατάλληλη τεχνολογία για να χρησιμοποιήσουν Τον Κόμβο για προσωπικούς ή επιστημονικούς σκοπούς.
Η ύπαρξη Του Κόμβου θεωρήθηκε για πρώτη φορά από τον επιστήμονα Αέποιο Πάνκοσμο όταν, ενεργοποιώντας μια συσκευή που υποτίθεται πως θα λειτουργούσε ως παρατηρητήριο ενεργειακών χορδών, είδε μπροστά του ξαφνικά έναν παράλληλο Αέποιο Πάνκοσμο ο οποίος είχε κάνει ακριβώς την ίδια ενέργεια με τη δική του αντίστοιχη συσκευή. Οι δύο παράλληλες συσκευές και η ταυτόχρονη ενεργοποίησή τους ήταν τελικά που έφεραν σε επαφή τους δύο επιστήμονες. Μελετώντας το πρωτόγνωρο φαινόμενο, οι δύο Αέποιοι κατέληξαν στην υπόθεση πως υπάρχει κάποιους είδους κόμβος χάρη στον οποίο τα σύμπαντά τους καταφέρανε να επικοινωνήσουν. Μετά από χρόνια έρευνας κατάφεραν να αποδείξουν την ύπαρξη Του Κόμβου, αλλά δεν ήταν ένα κατόρθωμα δίχως θυσία.
Εκτός από το επιστημονικό ενδιαφέρον για Τον Κόμβο, υπήρξε και το ενδιαφέρον με σκοπό τον έλεγχο. Διάφορα άτομα αποπειράθηκαν να ελέγξουν τη σύνδεση ανάμεσα στα σύμπαντα για να καταφέρουν πράγματα τα οποία σε σύγκριση με το μέγεθος της Κόριας μοιάζουν ασήμαντα, μα είναι πολύ σημαντικά για τ’ άτομα που τα αναζητούν. Σε μία περίπτωση, όμως, υπήρξε περιστατικό ελέγχου όλων των κόσμων της Πανείας. Η ιστορία του Ρτόφθερνου περιγράφει εκείνο το γεγονός, στη σύντομη εκδοχή του. Η πλήρης εκδοχή γράφεται εδώ και λίγο καιρό.
Άλλες περιπτώσεις όπου άτομα έχουν έρθει σε άμεση ή έμμεση επαφή με Τον Κόμβο περιγράφονται στην ιστορία Το Χρυσαφένιο Στέμμα και στις πιθανότητες της σειράς Ο Άντρας Ανάμεσα Στους Κόσμους. Μέχρι στιγμής υπάρχουν δύο πιθανότητες στη συγκεκριμένη σειρά: Πιθανότητα 1 και Πιθανότητα 2.
Οι ιστορίες σταματήσανε. Ένα βίαιο συμβάν διέκοψε τη σύνδεσή μου με τη φαντασία μου κι έχασα τη δυνατότητα να γράφω.
Ακόμα κι αυτό το άρθρο έχει γίνει πια πάρα πολύ δύσκολο να γραφτεί. Δυσκολεύομαι να φτιάξω τη σωστή σύνταξη, επιλέγω λάθος λέξεις και συνεχώς βάζω προτάσεις σε λάθος σημεία. Αλλά δεν μπορώ πια να κάνω διαφορετικά. Τουλάχιστον, όμως, μετά από το πέρασμα των μηνών αρχίζω να καταλαβαίνω πώς να εκφράσω αυτό που συνέβη. Ακόμη, θέλω να ενημερώσω όσα άτομα παρακολουθούν αυτή τη σελίδα. Να ενημερώσω ότι έχασα αυτό με το οποίο έγραφα: τη φαντασία μου.
Από πολύ μικρή ηλικία όταν φοβόμουν, όταν θύμωνα, γενικά όποτε υπήρχαν έντονα και σκοτεινά συναισθήματα, τα ζούσα μέσα από τη φαντασία μου. Και τώρα, για πρώτη μου φορά, υπάρχω δίχως φαντασία. Από τις 30 Σεπτεμβρίου 2017 και μετά, υπάρχω απλά ως δισδιάστατος άνθρωπος, κούφιος και καθημερινός. Και παρόλο που από εκείνη την ημέρα δεν έχω πια μέσα μου άλλα συναισθήματα εκτός από θλίψη και θρήνο, η διακοπή μου από τη Φαντασία πονάει πολύ.
Δεν έχω μάθει να υπάρχω χωρίς να φαντάζομαι. Στα παλιά χρόνια, ακόμα και πριν να αρχίσω να γράφω, είχα τουλάχιστον τη φαντασία μου. Τώρα είμαι κάποιος άλλος, ένα άτομο δίχως φαντασία. Το οποίο σημαίνει ότι στην πράξη είμαι πλέον ένα αντικείμενο αντί να είμαι ένα πρόσωπο. Είμαι ένα αντικείμενο και προσποιούμαι ότι βλέπω, ακούω, συζητάω, καταλαβαίνω, περπατάω, κοιμάμαι και ξυπνάω. Σπαταλάω χρόνο, σπαταλάω οξυγόνο, χτύπους καρδιάς, πράγματα που τα παρατηρώ να συνεχίζουν δίχως να χρησιμεύουν σε κάτι. Παλιά χρησιμοποιούσα τη ζωή μου για να φαντάζομαι διάφορα πράγματα κι αργότερα για να γράφω όσα φανταζόμουν. Ήταν πολύ όμορφα όταν έγραφα, είτε έγραφα ανοησίες, είτε κάτι καλό. Ακόμα κι όταν έγραφα κάτι ουδέτερο κι αδιάφορο, ακόμα και τότε ήταν όμορφα, ήταν άλλη μια ιστορία, πετυχημένη ή αποτυχημένη, μικρή ή μεγάλη, ολοκληρωμένη ή ανολοκλήρωτη. Όταν θυμάμαι πώς ήταν στις μέρες που μπορούσα να φαντάζομαι και να γράφω ιστορίες, σκέφτομαι πόσο τυχερός ήταν εκείνος ο Νίκος που μπορούσε κι έγραφε. Τον σκέφτομαι σαν να ήταν πράγματι ένα διαφορετικό άτομο, όχι σαν να ήταν ο παλιός μου εαυτός. Κι είναι πολύ κρίμα που εκείνος ο Νίκος χάθηκε, έφυγε αγκαλιά με τη Μελίνα, πριν από οχτώ μήνες.
Η Μελίνα ήταν το σκυλί μας. Την πήραμε από το κυνοκομείο σε ηλικία 3-5 ετών και έζησε μαζί μας για τέσσερα χρόνια. Πριν από αυτό, είχαμε χάσει δύο ζώα ακόμη, αλλά εκείνα τα ένιωθα μοναχά ως ζώα. Με τη Μελίνα ήταν αλλιώς. Στην αρχή δυσκολευόμουν να συνηθίσω την παρουσία της και την παραλλήλιζα ως ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Δηλαδή μπορεί να μην την ήθελα, αλλά τί να κάνουμε, τώρα πλέον την έχουμε στο σπίτι μας και οφείλουμε να τη φροντίσουμε και να την προστατεύσουμε.
Τελικά, όσο περνούσε ο καιρός, όσο περισσότερο ζούσα δίπλα της και όσο πιο σταθερά τη φρόντιζα, τόσο πιο ανθρώπινη έμοιαζε, όχι μόνο στη συμπεριφορά αλλά και στην όψη. Χρειαζόταν φαγητό, νερό, χρειαζόταν να της μάθουμε διάφορα πράγματα για το πώς να ζει μαζί μας μέσα στο σπίτι και τί να κάνει όταν βγαίνουμε έξω. Χρειαζόταν να την πηγαίνουμε στο γιατρό, να προσέχουμε να μην τρώει επικίνδυνα πράγματα, να την προστατεύουμε από το κρύο το χειμώνα και να φροντίζουμε να μην ζεσταίνεται υπερβολικά το καλοκαίρι. Κι όσο περνούσε ο καιρός, αναπτύσσονταν και ο συναισθηματικός δεσμός. Μερικές φορές την κοίταζα να ξαπλώνει, να κοιμάται ή να με παρατηρεί και περνούσαν μερικές στιγμές μέχρι να πεισθώ πως δεν επρόκειτο για άνθρωπο, αλλά για ζώο. Με τον καιρό είχα έρθει πάρα πολύ κοντά της και από ένα σημείο και μετά, δίχως να το συνειδητοποιώ, ο δεσμός μου μαζί της ήταν πλέον ισχυρός και δεδομένος. Η Μελίνα άλλοτε με ανακούφιζε, άλλοτε με κούραζε, με εκνεύριζε και με έκανε να χαίρομαι, με τον τρόπο που γίνεται όταν υπάρχει μικρό παιδί στο σπίτι. Υπήρχε μια ρουτίνα, μια σειρά από καθημερινές δουλειές, αγγαρείες και παιχνίδια που κάναμε για τη Μελίνα.
Στην οικογένειά μου δεν κατάφερα να μάθω πώς να συμπεριφέρομαι σαν μέλος της και ανέκαθεν ήταν αμήχανο και άβολο συναίσθημα (δεν έχει κάτι η οικογένειά μου, απλά εγώ είμαι παράξενος). Ζώντας με τη Μελίνα, όμως, άρχισα για πρώτη μου φορά να αισθάνομαι την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Είχαμε γίνει μία οικογένεια οι τρεις μας. Η κοπέλα μου, εγώ και η Μελίνα. Κι έτσι ήταν και η αίσθηση τη νύχτα που άρχισε να πεθαίνει ξαφνικά μέσα στο σπίτι μας. Ήταν λες κι ήμασταν αγκαλιά μ’ ένα παιδάκι το οποίο πέθαινε δίχως να έχουμε τρόπο να το βοηθήσουμε. Ο κτηνίατρος είχε κάνει ό,τι μπορούσε μέσα στα μεσάνυχτα, αλλά τελικά πριν να ξημερώσει την είχαμε χάσει. Πριν από εκείνη τη νύχτα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο θάνατος της Μελίνας επρόκειτο να με συντρίψει. Κι όμως, ακριβώς αυτό συνέβη.
Εκείνο το συμβάν με πάτησε τόσο πολύ, ώστε με έσπασε. Με άλλαξε. Η πρώτη αλλαγή ήταν ότι μετά από εκείνη τη νύχτα σταμάτησα πια να φοβάμαι. Αυτό το κατάλαβα όταν παρατήρησα πως δεν φοβάμαι πια όταν βρίσκομαι στο σκοτάδι, κάτι που πριν έτρεμα. Επίσης σταμάτησα να φοβάμαι στις ταινίες τρόμου. Και τις φοβόμουν τόσο πολύ, ώστε μερικοί από τους χειρότερους εφιάλτες που έχω δει ποτέ στον ύπνο μου δημιουργήθηκαν από τις ταινίες τρόμου που έχω δει. Επίσης από εκείνη τη στιγμή σταμάτησα πια να σκέφτομαι και να φαντάζομαι. Μέσα στο κεφάλι μου υπάρχει διαρκώς η Μελίνα και στην καρδιά μου υπάρχει διαρκώς πένθος. Με το πέρασμα των μηνών, σταμάτησα να νοιάζομαι. Για το οτιδήποτε.
Τώρα πια όταν βρίσκομαι με άλλα άτομα χρησιμοποιώ τις παλιές μνήμες για να αλληλεπιδράσω μαζί τους: θυμάμαι πώς μιλούσα, πώς συζητούσα και πώς γελούσα σ’ εκείνες τις μέρες κι έτσι φοράω εκείνο το ύφος και αντιγράφω εκείνα τα λόγια και τα αστεία, για να τους δώσω την εντύπωση πως υπάρχει μια συνέχεια στην επικοινωνία μας.
Έχασα την ταυτότητα που είχα ως πρόσωπο, έχασα δηλαδή τα στοιχεία και τις απαιτήσεις που σχημάτιζαν την προσωπικότητά μου. Πριν είχα ενδιαφέροντα που, αν και ήταν ελάχιστα και σχεδόν όλα απαιτούσαν να λιώνω στον υπολογιστή για ώρες, με ένοιαζαν όμως και με απασχολούσαν πάρα πολύ και μου έδιναν τρομερή ικανοποίηση. Τώρα τα χρησιμοποιώ μόνο μηχανικά, για να αποσπούν το μυαλό μου από τη Μελίνα. Για να μπορώ να λειτουργήσω πλέον έστω και ως άνθρωπος-αντικείμενο, χρειάζεται είτε διαρκώς να παρακολουθώ κάτι σε μια οθόνη είτε διαρκώς να ακούω κάτι στα ακουστικά. Πριν είχα μουσικές προτιμήσεις. Ήμουν κολλημένος Μεταλλάς και, μάλιστα, Manowarάς (δηλαδή απερίγραπτα κολλημένος). Οι απαιτήσεις μου σε ταινίες, βιβλία και σειρές ήταν πάρα πολύ συγκεκριμένες και μονόπλευρες. Τώρα πια, όποια μουσική πέσει πάνω μου, τα αυτιά μου την αφήνουν να περάσει. Όποια ταινία παίζει, προσποιούμαι ότι την παρακολουθώ. Ό,τι πέσει πάνω μου, μένει επάνω μου. Μόνο και μόνο για να μην απομένει μοναχό του το μυαλό μου. Μόνο και μόνο για να καθυστερήσω λίγο παραπάνω να ξαναδώ ή να ξανακούσω στο μυαλό μου τη Μελίνα.
Κι έτσι από τότε υπάρχει μέσα μου ένα άσχημο κενό. Το οποίο, εκτός από την καρδιά μου, βρίσκεται και στη φαντασία μου, διότι η επαφή μου μαζί της ξηλώθηκε. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω κάποτε να φανταστώ και να γράψω πάλι. Αν ο χρόνος δείξει ότι πράγματι χάλασα τόσο πολύ ώστε δεν μπορώ ούτε καν να έχω τη φαντασία μου πια, τότε θα ετοιμάσω κείμενα όπου θα περιγράφω περιληπτικά το πώς είχα σχεδιάσει να τελειώσω τις ανολοκλήρωτες ιστορίες, ποιες ήταν οι αποκαλύψεις στα μυστήρια και γενικώς θα εξηγήσω, θα κλείσω και θα κλειδώσω τα σύμπαντα της Κόριας.